Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

de canto

  • 1 canto

    canto I m 1) пение bel canto -- бельканто canto fermo -- григорианское <церковное> пение studiare il canto -- учиться пению alzare un canto -- дружно запеть 2) песня, мелодия canti liturgici -- церковные песнопения canti popolari -- народные напевы (l'ultimo) canto del cigno fig -- лебединая песня canto di maggio iron -- майская песнь( о крике осла) 3) песнь (часть поэмы) 4) пение, свист, крик ( птиц); стрекотание( цикад) alzarsi al canto del gallo -- вставать с петухами <на рассвете> dal canto si conosce l'uccello prov -- ~ видна птица по полету canto II m 1) угол( улицы, комнаты) per tutti i canti -- везде, повсюду star per i canti a oziare -- болтаться по улицам, бездельничать gettare in un canto fam -- забросить (что-л) 2) угол, край, ребро( стола, ящика) canto vivo -- острый край 3) (боковая) сторона, бок a canto v. accanto da canto di... -- со стороны (отца, матери) dal canto mio -- что касается меня, с моей стороны da un canto -- с одной стороны lasciare da canto а) оставить в стороне, пренебречь б) fig отложить, сэкономить 4) tecn край, ребро, кромка levarsi qd da canto -- избавиться от кого-л

    Большой итальяно-русский словарь > canto

  • 2 canto

    canto I 1) пение bel canto бельканто canto fermo — григорианское <церковное> пение studiare il canto учиться пению alzare un canto дружно запеть 2) песня, мелодия canti liturgici — церковные песнопения canti popolari — народные напевы (l'ultimo) canto del cigno fig — лебединая песня canto di maggio iron — майская песнь ( о крике осла) 3) песнь ( часть поэмы) 4) пение, свист, крик ( птиц); стрекотание ( цикад)
    ¤ alzarsi al canto del gallo вставать с петухами <на рассвете> dal canto si conosce l'uccello prov — ~ видна птица по полёту
    canto II m 1) угол (улицы, комнаты) per tutti i canti везде, повсюду star per i canti a oziare болтаться по улицам, бездельничать gettare in un canto fam забросить ( что-л) 2) угол, край, ребро (стола, ящика) canto vivo острый край 3) (боковая) сторона, бок a canto v. accanto da canto di … — со стороны (отца, матери) dal canto mio [tuo …] — что касается меня [тебя …], с моей [твоей …] стороны da un [dall'altro] canto — с одной [с другой] стороны lasciare da canto а) оставить в стороне, пренебречь б) fig отложить, сэкономить 4) tecn край, ребро, кромка

    Большой итальяно-русский словарь > canto

  • 3 canto

    canto
    canto ['kanto]
      sostantivo Maskulin
     1  musica Gesang Maskulin; (canzone) Lied neutro; canto popolare Volkslied neutro
     2 (zoo:del gallo) Schrei Maskulin; (degli uccelli) Gesang Maskulin; (dell'usignolo) Schlag Maskulin; al canto del gallo beim ersten Hahnenschrei
     3 poetico, letterario Gedicht neutro, Gesang Maskulin
     4 (angolo) Winkel Maskulin, Ecke Feminin
     5 (parte) Seite Feminin; d'altro canto andererseits, auf der anderen Seite; dal canto miosuoloro was michihn [oder sie] sie betrifft; mettere qualcosa da canto figurato etw beiseite lassen
     6 (spigolo) Kante Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > canto

  • 4 canto

    1: s.m. canto (bordo); 2: s.m. coio, callao, seixo, canto (pedra)
    1: s.m. canto, bordo (lado dalgunha cousa) 2: s.f. cota (bordo oposto ó gume dun instrumento afiado) 3: s.m. coio, seixo, callao, canto (pedra redonda de pequeno tamaño)

    Diccionario Español-Gali > canto

  • 5 canto

    canto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cano], freq. in form, but mostly agrees in meaning with cano.
    I.
    Neutr., to produce melodious sounds (by the voice or an instrument), to sound, sing, play (class. in prose and poetry; rare in Cic.).
    A.
    Of men:

    Pamphilam Cantatum provocemus,

    Ter. Eun. 3, 1, 53:

    saltare et cantare,

    Cic. Cat. 2, 10, 23:

    neque enim vocum suavitate videntur aut novitate quădam cantandi revocare eos solitae (sirenes),

    id. Fin. 5, 18, 49:

    Arcades ambo Et cantare pares,

    Verg. E. 7, 5; 10, 32:

    cantando victus,

    id. ib. 3, 21; Tib. 2, 1, 66:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 9:

    ut (cantores) numquam inducant animum cantare rogati,

    id. S. 1, 3, 2; Suet. Tit. 3: non est Cantandum, there is no occasion for singing, i. e. for imagination, fiction, Juv. 4, 35.—Of an actor:

    cantante eo (Nerone) ne necessariă quidem causă excedere theatro licitum erat,

    Suet. Ner. 23; 20; id. Vesp. 4 al.; cf.

    under II. B. 2.: conducta veni, ut fidibus cantarem seni,

    Plaut. Ep. 3, 4, 64:

    structis avenis,

    Ov. M. 1, 677:

    ad chordarum sonum,

    Nep. Epam. 2, 1.—Less freq. of instrumental music, and only with abl. of the instrument (cf. cano):

    tibiis,

    Nep. Epam. 2, 1; id. ib. praef. § 1; Vulg. Luc. 7, 32:

    lituo, tubă,

    Gell. 20, 2, 2:

    calamo,

    Sen. Ben. 4, 6, 5: ad manum histrioni, in comedy, to sing and play while the actor accompanies the song with gestures or dancing, Liv. 7, 2, 10; cf. Val. Max. 2, 4, 4.— Pass. impers.:

    in caelo cantatur et psallitur,

    Arn. 3, 21.—Prov.:

    surdo,

    Prop. 4 (5), 8, 47, and ad surdas aures, Ov. Am. 3, 7, 61, to preach to deaf ears; cf. cano, II. B.—
    2.
    Of the singing pronunciation of an orator, to declaim in a singing tone, to sing, drawl: si cantas, male cantas, si legis, cantas, C. Caesar ap. Quint. 1, 8, 2; 11, 1, 56; 11, 3, 57; 11, 3, 58; 11, 3, 59; 11, 3, 60; cf. Juv. 10, 178.—Hence, to recite, declaim:

    quaecumque sedens modo legerat, haec eadem... cantabit versibus isdem,

    Juv. 7, 153.—
    B.
    Of birds and fowls:

    prius quam galli cantent,

    crow, Plaut. Mil. 3, 1, 96; so,

    deos gallis signum dedisse cantandi,

    Cic. Div. 2, 26, 57:

    cantantes aves,

    Prop. 4 (5), 9, 30.—
    C.
    Transf., of instruments, to sound, resound:

    pastoris bucina cantat,

    Prop. 4 (5), 10, 30:

    cantabat fanis, cantabat tibia ludis,

    Ov. F. 6, 659 sq. —
    II. A.
    With the song itself, carmen, versus, etc., as object, to sing, play, recite:

    carmina non prius Audita canto,

    Hor. C. 3, 1, 4:

    rustica verba,

    Tib. 2, 1, 52:

    Hymen cantatus,

    Ov. H. 12, 137; cf.:

    Hymenaeum qui cantent,

    Ter. Ad. 5, 7, 7:

    obscena,

    Ov. F. 3, 676.—
    B.
    With particular persons or things, the subjects of song, as objects, to sing, to celebrate or praise in song, sing of, write poetry upon, etc.:

    celebrem deum,

    Tib. 2, 1, 83:

    absentem amicam,

    Hor. S. 1, 5, 15:

    rivos,

    id. C. 2, 19, 11:

    convivia, proelia virginum,

    id. ib. 1, 6, 19:

    Augusti tropaea,

    id. ib. 2, 9, 19:

    Pythia (sc. certamina),

    id. A. P. 414:

    cantari dignus,

    Verg. E. 5, 54:

    per totum cantabimur orbem,

    Ov. Am. 1, 3, 25; 2, 17, 33; cf.:

    illa meis multum cantata libellis,

    Mart. 9, 50, 1:

    cantatus Achilles,

    Ov. Am. 2, 1, 29:

    laudes tuas,

    id. F. 2, 658. —Esp.,
    2.
    Of an actor, to represent a part, to act (cf. supra, I. A.):

    cantavit (Nero) Orestem matricidam, Oedipodem excaecatum, etc.,

    Suet. Ner. 21:

    Nioben,

    id. ib. 21:

    tragoedias,

    id. ib. 21:

    fabulam,

    id. ib. 46 fin.:

    epinicia,

    id. ib. 43 fin.
    C.
    Hence, because the oracles were of old uttered in verse, of any mysterious, prophetic, or warning utterance, to predict, warn, point out, indicate, make known, say:

    vera cantas? vana vellem,

    Plaut. Most. 4, 2, 64. —Of inanimate things:

    urna haec litterata est: ab se cantat cuja sit,

    Plaut. Rud. 2, 5, 21:

    civi inmoeni scin quid cantari solet?

    id. Trin. 2, 2, 69; id. Bacch. 4, 9, 61.—
    2.
    To bring something repeatedly to recollection, to reiterate, harp upon, forewarn of or against:

    haec dies noctes canto, ut caveas,

    Plaut. Trin. 2, 2, 12:

    harum mores,

    Ter. Heaut. 2, 3, 19:

    nam, ut scis, jam pridem istum canto Caesarem,

    Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 1:

    quid fati provida cantet avis,

    Tib. 2, 5, 12:

    quae me juvene utique cantare solebant,

    Quint. 8, 3, 76.—
    III.
    In the lang. of religion, as v. n. or a., to use enchantments, charms, incantations, to enchant, to charm, Cato, R. R. 160, 1; Varr. R. R. 1, 2, 27:

    frigidus in pratis cantando rumpitur anguis,

    Verg. E. 8, 71:

    cantata Luna,

    exorcised by magic, Prop. 4 (5), 5, 13:

    falx,

    Ov. H. 6, 84:

    herbae,

    id. M. 7, 98:

    ignis,

    Sil. 1, 430:

    tum quoque cantato densetur carmine caelum,

    an incantation, Ov. M. 14, 369.—
    B.
    To call forth, produce by charms:

    et chelydris cantare soporem,

    Sil. 8, 498:

    cantata umbra,

    Luc. 6, 767.

    Lewis & Short latin dictionary > canto

  • 6 canto

    canto, āvī, ātum, āre (Intens. v. cano), helle Töne von sich geben, hell tönen, I) intr.: A) mit der Stimme: 1) v. Menschen, singen, Cato fr., Cic. u.a.: cantare, sibilare (pfeifen), Lampr.: ad chordarum sonum, Nep.: inde ad manum cantari histrionibus coeptum, zu dem Gebärdenspiel des Histrio, Liv. 7, 2, 10: in scaenam saltandi cantandive causā prodire, Macer dig. 48, 5, 24 pr.: in caelo cantatur et psallitur, Arnob. 3, 21. – Sprichw., s. surdus. -In der Rhetor., vom fehlerhaften singenden Vortrag des Redners, Caes. bei Quint. 1, 8, 2: vitium cantandi, die Unsitte des Singens, Quint. 11, 3, 57. – 2) von Vögeln, singen, cantantes aves, Prop. 4, 9, 30. – od. v. Hahne, krähen, Plaut. mil. 690. Cic. de div. 2, 57. Suet. fr. 161. p. 252 R. Vulg. Matth. 26, 34 u. ö. – B) musikalisch ertönen, sich hören lassen, 1) von Menschen, spielen, blasen, fidibus, Plaut.: tibiis, Nep.: calamo, Sen.: structis avenis, Ov.: sterili avenā, Auct. carm. ad Pis.: lituo, tubā, Gell. – 2) übtr., v. Instrumente selbst, ertönen, bucina cantat, Prop. 4, 10, 30: tibia cantat, Ov. fast. 6, 660. – C) die Zauberformel-, den Zauberspruch hersagen, Cato r. r. 160, 1. Verg. ecl. 8, 71. – II) tr.: A) singen, spielen, dichten, 1) mit homogenen Objekten: neniam, Varr. fr.: hymnos, Eccl.: carmina, Hor.: versum, Gell.: rustica verba, Tibull.: hymen cantatus, Ov.: non est cantandum, es bedarf keiner Dichtung, Iuven. 4, 35: prägn., doctum Catullum, die Lieder Katulls, Hor. sat. 1, 10, 19. – 2) singen, besingen, singend verherrlichen, im Liede preisen, deum, Tibull.: absentem amicam, Hor.: convivia, Hor.: recentes victorias, Flor.: cantari dignus, Verg.: per totum cantabimur orbem, Ov. – Dah. auch a) übh. preisen, häufig u. mit Vorliebe im Munde führen, nam ut scis, iam pridem istum canto Caesarem, mein Held ist schon lange dein C., Cic.: cantat et apponit: ›Meus est amor huic similis‹, Hor.: totā cantabitur urbe, er soll in aller Leute Mund kommen, Hor.: quae me iuvene ubique cantari (abgedroschen zu werden) solebant, Quint. – b) v. Dichter, Deklamator od. Schauspieler = gesangartig, im Rezitativton etw. vortragen, rezitieren, sprechen, im üblen Sinne herleiern (vgl. Heinrich Iuven. 1, 3 sq. u. 7, 153), togatas (fabulas), elegos, Iuven.: eadem versibus iisdem, Iuven.: epinicia, Suet.: fabulam, Nioben, Suet. – B) etwas anzeigen, verkünden, zu erkennen geben, vera cantas. Ph. Vana vellem, Plaut. most. 980: v. Lebl., sed metuo ne idem cantent (tabellae), quod priores, Plaut. Bacch. 985: urna haec litteratast; eapse cantat quoia sit, Plaut. rud. 478. – dah. wie unser predigen, vorpredigen = etw. einschärfen, haec dies noctes canto, ut caveas, Plaut. trin. 287: harum mores cantabat mihi, Ter. heaut. 260: testas patinas pistillos mihi cantant, Nov. com. 28. – C) eine Zauberformel hersagen, Cato r. r. 160. Verg. ecl. 8, 71: hoc ter novies, Varr. r. r. 1, 2, 27: carmen, Ov. fast. 14, 369. – dah. prägn., a) etwas zaubern, herzaubern, durch Zauberei verschaffen, chelydris soporem, Sil. 8, 496. – od. durch Zauberformeln hervorrufen, umbram, Lucan. 6, 767. – b) bezaubern, besprechen, durch Zauberei bannen u. dgl., cantatae herbae, Ov.: cantata luna, Prop.: cantatus puer, Apul.

    lateinisch-deutsches > canto

  • 7 canto

    canto, āre, āvi, ātum - intr. et tr. - [st2]1 [-] chanter, jouer un rôle. [st2]2 [-] célébrer par ses chants, chanter les louanges de. [st2]3 [-] dire, annoncer, redire, publier. [st2]4 [-] jouer d'un instrument, résonner. [st2]5 [-] faire des enchantements, jeter un charme sur, ensorceler.    - calamo cantare, Sen. Ben. 4, 6, 5: jouer du chalumeau.    - bucina cantat: la trompe retentit.    - surdo cantare, Prop. 4 (5), 8, 47 (ad surdas aures cantare), Ov. Am. 3, 7, 61: parler à un sourd (en vain).    - prius quam galli cantent, Plaut. Mil. 3.1.96: avant le chant du coq.    - cantavit Oresten matricidam, Suet. Ner. 21: il joua le rôle d'Oreste, meurtrier de sa mère.
    * * *
    canto, āre, āvi, ātum - intr. et tr. - [st2]1 [-] chanter, jouer un rôle. [st2]2 [-] célébrer par ses chants, chanter les louanges de. [st2]3 [-] dire, annoncer, redire, publier. [st2]4 [-] jouer d'un instrument, résonner. [st2]5 [-] faire des enchantements, jeter un charme sur, ensorceler.    - calamo cantare, Sen. Ben. 4, 6, 5: jouer du chalumeau.    - bucina cantat: la trompe retentit.    - surdo cantare, Prop. 4 (5), 8, 47 (ad surdas aures cantare), Ov. Am. 3, 7, 61: parler à un sourd (en vain).    - prius quam galli cantent, Plaut. Mil. 3.1.96: avant le chant du coq.    - cantavit Oresten matricidam, Suet. Ner. 21: il joua le rôle d'Oreste, meurtrier de sa mère.
    * * *
        Canto, cantas, cantare, Frequentatiuum. Plin. Chanter.
    \
        Auenis structis cantare. Ouid. De chalumeaulx.
    \
        Amicam cantare. Horat. Chanter chanson de s'amie.
    \
        Cantare alicui aliquid, pro Saepius dicere. Plaut. Souvent dire quelque chose, repeter, et resumer, Ne parler d'autre chose.
    \
        Obscoena cantare. Ouid. Chanter chansons impudiques.
    \
        Surdo cantare. Propert. Chanter à un sourd, Perdre sa peine.
    \
        Cantare aliquem. Cic. Fort louer aucun, Le louer haultement, Luy donner grand loz.
    \
        Cantare. Virgil. Enchanter, Ensorceler.

    Dictionarium latinogallicum > canto

  • 8 canto

    canto, āvī, ātum, āre (Intens. v. cano), helle Töne von sich geben, hell tönen, I) intr.: A) mit der Stimme: 1) v. Menschen, singen, Cato fr., Cic. u.a.: cantare, sibilare (pfeifen), Lampr.: ad chordarum sonum, Nep.: inde ad manum cantari histrionibus coeptum, zu dem Gebärdenspiel des Histrio, Liv. 7, 2, 10: in scaenam saltandi cantandive causā prodire, Macer dig. 48, 5, 24 pr.: in caelo cantatur et psallitur, Arnob. 3, 21. – Sprichw., s. surdus. -In der Rhetor., vom fehlerhaften singenden Vortrag des Redners, Caes. bei Quint. 1, 8, 2: vitium cantandi, die Unsitte des Singens, Quint. 11, 3, 57. – 2) von Vögeln, singen, cantantes aves, Prop. 4, 9, 30. – od. v. Hahne, krähen, Plaut. mil. 690. Cic. de div. 2, 57. Suet. fr. 161. p. 252 R. Vulg. Matth. 26, 34 u. ö. – B) musikalisch ertönen, sich hören lassen, 1) von Menschen, spielen, blasen, fidibus, Plaut.: tibiis, Nep.: calamo, Sen.: structis avenis, Ov.: sterili avenā, Auct. carm. ad Pis.: lituo, tubā, Gell. – 2) übtr., v. Instrumente selbst, ertönen, bucina cantat, Prop. 4, 10, 30: tibia cantat, Ov. fast. 6, 660. – C) die Zauberformel-, den Zauberspruch hersagen, Cato r. r. 160, 1. Verg. ecl. 8, 71. – II) tr.: A) singen, spielen, dichten, 1) mit homogenen Objekten: neniam, Varr. fr.: hymnos, Eccl.: carmina, Hor.: versum, Gell.: rustica verba, Tibull.: hymen cantatus, Ov.: non est cantand-
    ————
    um, es bedarf keiner Dichtung, Iuven. 4, 35: prägn., doctum Catullum, die Lieder Katulls, Hor. sat. 1, 10, 19. – 2) singen, besingen, singend verherrlichen, im Liede preisen, deum, Tibull.: absentem amicam, Hor.: convivia, Hor.: recentes victorias, Flor.: cantari dignus, Verg.: per totum cantabimur orbem, Ov. – Dah. auch a) übh. preisen, häufig u. mit Vorliebe im Munde führen, nam ut scis, iam pridem istum canto Caesarem, mein Held ist schon lange dein C., Cic.: cantat et apponit: ›Meus est amor huic similis‹, Hor.: totā cantabitur urbe, er soll in aller Leute Mund kommen, Hor.: quae me iuvene ubique cantari (abgedroschen zu werden) solebant, Quint. – b) v. Dichter, Deklamator od. Schauspieler = gesangartig, im Rezitativton etw. vortragen, rezitieren, sprechen, im üblen Sinne herleiern (vgl. Heinrich Iuven. 1, 3 sq. u. 7, 153), togatas (fabulas), elegos, Iuven.: eadem versibus iisdem, Iuven.: epinicia, Suet.: fabulam, Nioben, Suet. – B) etwas anzeigen, verkünden, zu erkennen geben, vera cantas. Ph. Vana vellem, Plaut. most. 980: v. Lebl., sed metuo ne idem cantent (tabellae), quod priores, Plaut. Bacch. 985: urna haec litteratast; eapse cantat quoia sit, Plaut. rud. 478. – dah. wie unser predigen, vorpredigen = etw. einschärfen, haec dies noctes canto, ut caveas, Plaut. trin. 287: harum mores cantabat mihi, Ter. heaut. 260: testas patinas pistillos mihi cantant, Nov. com.
    ————
    28. – C) eine Zauberformel hersagen, Cato r. r. 160. Verg. ecl. 8, 71: hoc ter novies, Varr. r. r. 1, 2, 27: carmen, Ov. fast. 14, 369. – dah. prägn., a) etwas zaubern, herzaubern, durch Zauberei verschaffen, chelydris soporem, Sil. 8, 496. – od. durch Zauberformeln hervorrufen, umbram, Lucan. 6, 767. – b) bezaubern, besprechen, durch Zauberei bannen u. dgl., cantatae herbae, Ov.: cantata luna, Prop.: cantatus puer, Apul.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > canto

  • 9 canto del cigno

    canto del cigno
    swansong
    \
    →  canto
    ————————
    canto del cigno
    fig. swansong.
    \
    →  cigno

    Dizionario Italiano-Inglese > canto del cigno

  • 10 canto

    [muziek] canto, cantus
    [literatuur] canto

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > canto

  • 11 canto

    canto canto, avi, atum, are петь

    Латинско-русский словарь > canto

  • 12 canto

    canto canto, avi, atum, are воспевать

    Латинско-русский словарь > canto

  • 13 canto

    canto canto, avi, atum, are декламировать

    Латинско-русский словарь > canto

  • 14 canto natalizio

    canto natalizio
    Christmas carol
    \
    →  canto

    Dizionario Italiano-Inglese > canto natalizio

  • 15 canto polifonico

    canto polifonico
    part song.
    \
    →  canto

    Dizionario Italiano-Inglese > canto polifonico

  • 16 canto

    canto [ˊkæntəυ] n (pl - os [-əυz])
    1) песнь ( часть поэмы)
    2) муз. ве́рхний го́лос; сопра́но

    Англо-русский словарь Мюллера > canto

  • 17 canto coral

    chant choral.

    Dicionário Português-Francês > canto coral

  • 18 canto gregoriano

    chant grégorien.

    Dicionário Português-Francês > canto gregoriano

  • 19 canto de los pájaros

    canto de los pájaros
    Vogelgesang

    Diccionario Español-Alemán > canto de los pájaros

  • 20 canto gregoriano

    canto gregoriano
    Gregorianischer Gesang

    Diccionario Español-Alemán > canto gregoriano

См. также в других словарях:

  • canto — sustantivo masculino 1. Conjunto de sonidos emitidos por las personas con intención de formar una melodía: el canto de los segadores, el canto de los niños. El canto es propio de muchas personas cuando están trabajando. canto gregoriano Canto… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Canto gregoriano — Saltar a navegación, búsqueda El Intróito Gaudeamus omnes en neumas de siglo XIV (Graduale Aboense) La denominación canto gregoriano (también conocido como canto llano) procede de atribuirsele su origen al Papa San Gregorio Magno, siendo una… …   Wikipedia Español

  • Canto mozárabe — Saltar a navegación, búsqueda Se conoce como canto mozárabe (aunque una denominación más precisa sería visigótico o hispánico) a la expresión musical asociada a la liturgia hispánica, propia de la Iglesia visigoda española y que pervive hasta… …   Wikipedia Español

  • Canto ambrosiano — Saltar a navegación, búsqueda San Ambrosio, detalle de mosaico (Iglesia de San Ambrosio, Milán) Se denomina canto ambrosiano, o canto milanés, a un tipo de canto que se desarrolló en la zona de la actual Milán (Italia) en torno al siglo IV. Su… …   Wikipedia Español

  • Canto lírico — Saltar a navegación, búsqueda El término canto lírico subsuma las técnicas en las cuales se canta el repertorio vocal de la música clásica europea. El término deriva del instrumento lira (gr: λύρα), un arpa de siete cuerdas que servía para… …   Wikipedia Español

  • Canto de las ballenas — Saltar a navegación, búsqueda Las ballenas yubartas son bien conocidas por su canto. El canto de las ballenas es la colección de sonidos que emiten las ballenas para comunicarse.Por ejemplo, si la palabra canto se emplea en particular para… …   Wikipedia Español

  • Canto de la Sibila — Saltar a navegación, búsqueda El Canto de la Sibila (el Cant de la Sibil·la en mallorquín) es un drama litúrgico y un canto gregoriano que se interpreta en las iglesias de Mallorca (entre las cuales destaca la Catedral de Palma), en la ciudad… …   Wikipedia Español

  • Canto difónico — Saltar a navegación, búsqueda El Canto difónico o Canto de armónicos, también conocido como Canto de la garganta, es una técnica vocal ampliamente extendida en la geografía de las músicas tradicionales, especialmente en el área de Asia Central.… …   Wikipedia Español

  • Canto General — Saltar a navegación, búsqueda Canto General es el décimo poemario de Pablo Neruda, publicado por primera vez en México, en los Talleres Gráficos de la Nación, en 1950, y que empezó a componer en 1938. La edición original incluyó ilustraciones de… …   Wikipedia Español

  • Canto a lo Poeta — Saltar a navegación, búsqueda Se denomina Canto a lo Poeta a una antigua tradición musical y literaria chilena, enmarcada dentro de la Poesía Popular y que se encuentra plenamente vigente. Contenido 1 Generalidades 2 Formas poéticas 3 El Canto a… …   Wikipedia Español

  • Canto trabajado — Saltar a navegación, búsqueda Un canto trabajado es, en arqueología, cualquier trozo de piedra (bloque, placa de piedra, lasca, guijarro, etc.[1] ) que haya sido manipulado por el ser humano. Un canto pudo ser trabajado y, de hecho, ocurrió, de… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»